نمیدونم

ولی الان که خیلی بزرگتر از اون موقع ها شدم

یه حسی درونم میگه :

ای کاش 5 ساله نبودم ، مثلا 17 یا 18 ساله بودم و  می تونستم پیش پرستو های مهاجر وطنم باشم

ولی یه چیزی رو هم اگه بدونید بد نیست .

زیبا ترین و پاک ترین احساساتم برای  زمان کودکیم هست  وقتی توی خیابونمون بدون این ملاحظات دوران بزرگی

بلند بلند داد میزدم و میخوندم

ای لشگر صاحب زمان آماده باش آماده باش .................................................